ای میانه (شعر طنز)

ای میانه...
الهی محو گردی از زمانه،ای میانه / تو کردی عاقبت ما را فسانه،ای میانه
تو چیره گشتی و مغلوب کردی / تمام عالمان این کرانه،ای میانه
گُمانم دوستان مشروط گشتند / و نَبوَد جز تو انگاری بهانه،ای میانه
در آماری که نشر از سازمان است / به منفوران سری؛آنهم سرانه،ای میانه
زنم فریاد و من برخیزم از خواب / چو میبینم تو را در آن میانه،ای میانه
شدی کابوس و روزم تار کردی / زنی این تار با چنگ و چغانه،ای میانه؟
من و مردم ز مردن میهراسیم / قیاست گرچه باشد جاهلانه،ای میانه
ولی صدبار از نیستی موحشتر هستی / و صدها بار از مکر زنانه،ای میانه
شده شایع تو هستی عامل جنگ / به طرز سِرٌی و بس موذیانه،ای میانه
گروه پنج و یک* هستند یکدل / انرژی داری آنهم هستکانه،ای میانه
تو نسلت گویی از چنگیز باشد / که ویران میکنی هر آشیانه،ای میانه
نمی دانم گناهم چیست ای ترک** / که پیچیدی به پایم عامدانه،ای میانه
درآوردی تو پیرم ، آنچنان که / شده ورد زبانم:ای میانه،ای میانه
ز درویشی دلیل فقر پرسم / ز جانش نعره آید آتشانه:ای میانه
شبی لوطی گذشت بابا شمل*** خواند / و بودش ورد لب هم این ترانه:ای میانه
ز طفل شیرخواره خود شنیدم / که میگفت با زبان کودکانه:ای میانه
زبانت گنگ و؛ویرایش،چه گویم؟ / که هم باشد غلط هم ناشیانه،ای میانه
ز کلٌ مبحثت فهم من این بود / که باشد نرخ بهره سالیانه،ای میانه
چه لذت دارد آخر خار گشتن / به چشم و کلیه بر زیر چانه،ای میانه
دمی نرم و کمی شیرین و خوش باش / که فرهادت شوم من عاشقانه،ای میانه
به مستی شهره ی آفاق می باش / بکن مستی ولیکن عاقلانه،ای میانه
غرض پند و نصیحت بود لیکن / ببخشید ار کمی شد شاعرانه،ای میانه
و در آخر کمی آهنگ سازم / دریم دیم دیم دارانه،ای میانه